партал (имн.) - и (сврз.)

Доаѓаа соночетци, вампирџии, одгатнувачи на магии, ме полеваа со светена вода, ме редеа со камчиња и икони, гореа над мене партали и конци, бдееја и пееја молитви, но никако да ме разбудат.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Умните работи се излижани од употреба и заборавени. (Вади од торбата крило од жица и партали и синџир со ѓуле.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Нема да му биде јасно како залутал во оваа пустелија, ќе ги собере парталите и ќе се врати назад.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Земјата се притајувала под нивните крвави стапалки и со некакви чудни и подвижни дамки им претскажувала плитки јами.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А и со попот нешто се случувало: со млака 'рѓовита вода од преварен вртипоп си ги исплакнувал до вчера крвавите непца и учел нови молитви оставени во книга од некој покоен Јоаким Крчовски или од некој народен учител со слично име што и калем на овошка признава и длабочина на ораница советува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Своерачно, со стрпливост на виден мајстор потонат во уживање, забуцал по нивите неколку страшила од партали и ланска слама.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Го најдов и се сожалив, мислев вакво човече, момченце со брада и брчки, не знае што е грев и мислев дека не знае, кутриот, што му се случило, соблекле и го натепале зашто можеби се бранел со својот поснички крст.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но сепак, и над тревките и над каменот господарела пролет во која сиромаштијата ги фрлала од себе парталите и сиџимите со кои се врзувала околу половината да ги задржи врз карличните коски беневреците; се ослободувале од болвливи минтани и се свртувале разграштени кон усвитеното сончево око.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Му ги собрале парталите и оние неколку парички што му ги дале добри луѓе за душа на своите мртви, мислев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Нејсе, на одење, на нашки ми рече: - Земи си ги парталите и качувај се во камионот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
41 А возот со сѐ нас, со нашите партали и несреќната мајка и таткото здробени од болка, тргна и цел ден не носеше по една голема, недогледна рамница. Не планина, туку дури и ритче немаше.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Се крева земја, камења, пушки, човечки партали и сѐ паѓа наоколу.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)