Совладувајќи го со куси но мускулести нозе вкопаниот камен на косите улички и водејчи го неразуздениот коњ Лебед, Татарот пеел задушено и ностагично за степи и широки пловни реки крај кои пасишта биле рај за коњите и за пчелите.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)