Се симнав по скалите, спуштајќи ги нозете така што да не правам тропот, божем постоеше некој кого би го разбудил и, по патот што нагорнуваше, отидов до местото каде што беше бунарот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Надлежните од ЈП Дрисла велат дека причината за ова е инцидентот: едно од возилата на ЈП Комунална хигиена излетало од пристапниот пат што води до манипулативното дело во депонијата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Сфатив дека со молкот и немата загледаност во просторот пред себе си го раскажуваа заеднички изминатиот пат – патот на големите мечти и надежи, патот на изгубената младост во тешките, нерамни и крвави битки, во долгите ноќни маршеви, во студените бункери и земјанки, во болниците и под небото на далечни земји; долг пат што сега е претворен во рој од спомени кои како мониста се нижат на свилен конец.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Нели, тоа е всушност патот што води кон навиката.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)