Паунот ги беше раширил крилјата, небаре запрел божилакот врз неговото гордо издигнато главче.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Во таа помисла наоѓав нешто херојско: сакав да станам и да ѝ кажам на Луција, која сѐ така со сведнат поглед седеше на полјанката со своите другарки, додека Фискултурецот како паун ги покажуваше своите пердуви, пеејќи и играјќи; сакав да ѝ кажам: „Луцијо, еве, јас си одам“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)