Има една кревалка пердув лесна и памук мека која крева само со медени допири и благи погледи која наизуст ја знае тајната на цутењето на сите цветови и која од безумието прави поднослива болка.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Таа направи да се чувствувам како пердув лесна по вагоните, иако ги мразам возовите!
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
И си се чешла така Севда, спокојна, косата преку рамена ја чувствува како пердув лесна, а крај неа седи онаа жената, свекрва ѝ.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)