Песната извира од длабочината на поробениот Македонец, со векови пластена во неговата душа и се лее, се шири и далеку се носи низ пиринскиот крај на Македонија.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Солена пот им се лее од нивните поцрнети лица.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Во неговите песни извираше и се разлеваше гнев, закана и верба на луѓето од неговата земја, оставена далеку зад морето.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)