пештера (имн.) - похотен (прил.)

Запри во тихиот снег на мојата рана зима, во црната пештера запри кај сѐ е облечено в бело Во црната пештера похотно те ограбувам, станувам песочно дно со бели округли тежини.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)