Дури тогаш писателот забележува дека стигнал при крајот на седмата страница, дека околу него се множат нови пливачи и дека тој станува некако сè повознемирен...
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
И се прашуваше, најискрено, дали поранешната редовна работна смиреност, барем во периодот 8-11 или 16-20, не е еден вид изолираност од инспиративниот хаос наречен ЖИВОТ?
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)