пладне (имн.) - стаса (гл.)

Цел ден што патував и на пладне стасав до едно поле и ево ти двајца луѓе маж и жена кај си косеа една ливада.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Пред едно јулско пладне стасав до неголемото езеро. Позлатено, лежеше во обрач на трски.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)