Јане лежи на плеќи и чувствува како пече бутот.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Кога ќе им речам на моите кои шетаат надвор, среде бел ден на сретсело да ти удрат едно дваесетина стапови по голи плеќи и гол гас, тогаш ќе научиш и цел живот ќе памтиш и на другите ќе им кажуваш.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Тоа му ги испразнуваше белите дробови толку комплетно што можеше да почне да дише само легнувајќи на плеќи и вдишувајќи длабоко повеќепати.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Темнокожите смолари, со кои работеше и со кои живееше, имаа влажни плеќи и модри заби; се собираа околу него и молчеа нејаки да го разберат крвавото зло.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Помина случајно дедо Петко со магарето товарено дрва пред него и тој со една ластегарка на плеќите и фатена со двете раце од назад и речиси од тукутака, колку да ни проговори, ни рече: - Што правите тука бре обесеници?
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Ќе дојдете вие плеќести црни мажи и деца и неба и птици на овие брегови Трпко и ден и ноќ и ден и ноќ да нѐ барате нас мажи и деца и неба и птици Вардар престорени и мостје црно од грижи дали ќе се најдеме ние што го извишивме овој мост за нови плеќи и вие што ќе го извишите.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Со дланката удри неколку пати по него како да се поттупкува самиот себеси по плеќите и се завали во удобната навлака од столицата.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Му ја потпирам главата на плеќите и осеќам дека се распалува нешто во мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Оливера ме удира по плеќи и се смее.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Арно ама, секој од нас има бујна и млада невеста, чиишто плеќи и раменици се свикнати на тежок товар.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Лесно му било да го каже тоа, зашто потајно ја мразел својата млада жена и сакал да ја симне од врат за да може на нејзино место да донесе една млада Гркинка со руса коса.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Тој ги свртува плеќите и јас испукувам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)