Плод кој повторно ќе дари плод кој за навек ќе ја држи дијалектичката врска меѓу љубовта, раѓањето и опстанокот на светот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Обрастен со разно зеленило брегот е убав во секоја доба: во пролет е прошаран со цутови од секакви бои што шират опоен мирис и им внесуваат немир и возбуда на пчелите; во лето се гледаат разни плодови кои дрочат на сонцето и ги намамуваат птиците; во есен не се знае кое дрво полична боја има; пламтат лисјата како оган; зиме покриени се со бели пулајки, реси и чипки.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)