Мојот коњ пцовиса претходната ноќ од преголемите напрегања по оваа ледена зима; мојата слугинка трчаше по селото за да позајми коњ; но беше безнадежно, го знаев тоа, и сè повеќе завеан со снегот, станувајќи сè повкочанет, стоев така бесцелно.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Државата водеше сметка за тоа кој вработува во своите државни служби, а Александар во тој поглед немаше некои посериозни алтернативи.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Но во тој случај Маргарита, ако било што можев да предвидам, тоа е дека во еден момент расеано ќе се сврти кон прозорецот и дека тогаш, во тој случај, Маргарита ќе го види мојот одблесок, вкрстување на погледите на ликовите од тоа стакло врз кое темнината на тунелот става одлики на придушено огледало, го става својот виолетов плиш што се движи давајќи им на лицата живот во некои други рамништа, одземајќи им ја онаа ужасна маска на креда што им ја навлекува комуналното осветлување на возилата а особено, е да, тоа не можеше да го порекнеш, Маргарита, кое ве приморува вистински да го погледнете она друго лице на стаклото бидејќи во магновението на двојниот поглед нема цензура, мојот одблесок на стаклото не е исто нешто со оној човек кој седи наспроти Ана и во кого Ана не смее отворено да гледа во вагонот на метрото, 59 а освен тоа онаа што токму го гледа мојот одблесок веќе не е Ана туку Маргарита во моментот кога Ана брзо го тргна погледот од човекот кој седи наспроти неа бидејќи не е згодно да го гледа, но кога се сврте кон прозорското стакло, таа го здогледа мојот одблесок како демне на тој момент, за благо да се насмевнам, без дрскост а и без надеж кога погледот на Маргарита како птица ќе падне во неговиот поглед.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Во празниот поглед немаше ниту љубов, ниту збогување, ниту знак дека некого познава.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)