Домаќинството станува одвоено од политичката држава од страна на „општеството“ како сфера на социјална интеракција.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Растот на оваа 97 сфера за Арент означува пропаст на јавниот простор на политиката и негово дегенерирање во „псевдопростор на интеракција, во којшто поединците веќе не ’делуваат’ туку само ’се однесуваат’ како економски производители, потрошувачи, и урбани жители“.115 Меѓутоа, мора да се напомне дека Арентовиот приказ на агонистичкиот политички простор на грчкиот polis е крајно идеализиран, исто како и Хабермасовиот профил на буржоаската јавна сфера.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)