показалец (имн.) - од (предл.)

Го врати погледот врз футата пред себе како да ќе види нешто, си го лизна показалецот од десната рака, забриша некоја флека што ѝ се причини дека ја виде.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Целата уште оросена со капки вода, во бикини, задишана, забришувајќи си го носот со палецот и со показалецот од десната рака, со косата од влага собрана во туфки, расфрлана преку нејзините рамена, Германија му рече: „Еве сум! Се извинувам...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тогаш и јас, без да сакам, загазувам во глупостите: правам гримаси, на тие шутраци им го исплазувам јазикот, а тие не се лутат туку како спобудалени ми плескаат, плескаат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Девојката од писмата на чичко ми, застаната пред трудот на татко ми, споредувајќи ја фотографијата што ја донесе и макетата, со показалецот од десната рака покажа кон едно осамено дрво на маќетата. Со чешма под дрвото.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Како да издвојам само еден показалец од она завидно множество што покажува кон мене?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А притоа уште слушам како се тркалаат околу мене отпадоци од некој притулен шепот, и навистина не сум сигурна дали се тоа шеги што треба да ме засмеат; или ме исмеваат?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Премногу“, рече тропајќи со показалецот од десната рака по слепоочницата.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)