По читањето на некои книги, понекогаш ме обземаше мислата да му пишувам на некој од авторите чии книги ми направиле особен впечаток, но овој план ми остана неостварен: се задоволував секогаш во мојата глава да составам и да ги напуштам незавршените пораки при моите прошетки сама, на патеките во полето или гората.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Пелагија е препуштена самата на себе и на будното око на Танаскоица, која, знаејќи ѝ ја намерата, не дозволуваше да се случи тоа во полето или по пат додека одеа на воденица.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)