полица (имн.) - и (сврз.)

Не им се јавив; го оставив она што сакав да го пазарам на една полица и излегов.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Искрено речено, многу предмети и немаше: во аголот еден стар железен кревет, мала масичка со две столчиња, црн шпорет каков што јас до тогаш не бев видел, еден чуден орман, кујнски прибор на една полица и на ѕидот над креветот - неколку пожолтени фотографии.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ги гледам книгите што расфрлени лежат на масата по полиците и таа слика уште повеќе по полиците и таа слика уште повеќе ме исцрпува. Заспивам веднаш, како заклан.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
- Прекрасно! - потскокнуваме кон полиците и грабаме од шишињата. ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)