Како што е претпоставувачки и дека: - пријателот - црнец на гл. јунак е или судија, или шеф на полиција или партнер - детектив и често погоден од злосторничкиот куршум (се разбира, незаслужено) умира во прегратката на својот другар; - кога јунакот (со неговиот пријател - црнец) го паркира својот автомобил каде било, на пр. во преполнетиот Њујорк, секогаш има слободно место;
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
„Кој ти - полиција или етен пијана швајн?“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
А тие што имале искуства со пријавите во полиција или во институциите на системиштево што функционира исто како да не постои можат да ви раскажат колку е поголема фрактурата на ребрата која не е видлива и поради која само не можеш да дишеш, тие, одговорните за заштита од насилство во врски, кои имаат положено и посебен испит за одржување на семејството по секоја цена, толку поспремно ќе те дочекаат со зборовите: „Ајде невесто, оди си дома, не си ти ни прва, ни последна.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Во сета оваа работа најважно е ова: видов дека скоро во секое село има бугарска полиција или бугарска војска“ и според него тоа “најдобро говори дали сака македонскиот народ да биде окупиран или да биде слободен“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Зар на таков лудак да му се заканувам дека ќе викнам полиција или слично.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Херкул станува Херк, а Мегара – Мег.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)