поп (имн.) - му (зам.)

Тажната поворка минуваше низ селото и срцето им го корнеше на луѓето: напред одеа другарите од Висар и ги носеа бајрачињата, по нив попот, а по него ковчегот од Висар; на секоја раскрсница ковчегот го спуштаа луѓето и попот му пееше молитва на Висара простувајќи го за последен пат од овие места по кои газел.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Виде не виде, попот му ја објасни положбата на даскалот Бина и на протата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Го симна Ристета дома и кога попот му рече: „Оти празно го дотера магарето?“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Проклет да сум, не можам да се сетам дали на попот му скршив заб со дршката на револверот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Појдовме кон градот задоволувајќи се со мали пакости: на кепецот костенџија му ја изгаснавме карбитената ламба, во отворениот прозорец на писарот и бабицата фрливме мртво глувче, на еден поп му рековме баксуз.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Само на еден рибарски чун има мала свеченост: на домаќинот еден поп му го „светеше“ чунот по верските христијански обреди, му пожелуваше со него да плови среќно и да лови риба за да живее и да се богати.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)