попара (имн.) - со (предл.)

Додека си работел така, внедоапица му дошле тројца Турци и му побарале да им направи топеница, попара со маст.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ама замолкна и долго молчеше, сркајќи ја попарата со чај и препечен леб што баба ми му ја принесе.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Пензијата на дедо е мала и затоа можеби навечер најчесто јадат попара со јогурт, иако тврдат дека тоа е најлесна храна за стари луѓе како нив.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Кутрето се налапа попара со млеко и муцка си изми во чиничето со вода.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сега веднаш ќе му донесам, а од утре ќе се редиме“ реков.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Сите им носевме храна.“ „Леле, ама сме ќутуци! Не му донесовме да јаде. И вода не пиело.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
А таа си живееше со малку, со сѐ помалку. Ќе си надробеше попара со млеко или со јогурт, ќе си направаше некаква непозната супа со секакви тревки кои ги купуваше од селанките на пазарот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ајде, налево круг! Ја истурив манџата на катот и си надробив попара со шеќер.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)