постела (имн.) - или (сврз.)

Се разби-ра, спиеше будно: секој час ушите ги начулуваше при најмал шум што би го произвел стопанот превртувајќи се во постелата или менувајќи го ритмот на дишењето.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Не за спомен, ами за да не се боси, фанелите за да ги стоплат, а шинелите за постела или покривач...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)