Пропаѓав во кратки соништа, оние што немаа ни почеток ни крај.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тоа е можеби гласот на неговиот двојник и го води во предели каде што нема ни почеток ни крај.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
„Не“, му се колнев; се плашев од проклетото сечење на жилата помеѓу веѓите. „Ништо не ми е. Здрав сум.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)