правда (имн.) - бев (гл.)

Всушност, заклучи авторот, Митко Кривашија воопшто и не беше комунист туку само наивен човек кој важеше за добар и чесен, за кого практично непостоечката и неостварлива правда беше идеал од којшто тој не можеше да се откаже и истовремено беше уверен дека само комунистичката доктрина би била способна правдата како што тој ја замислуваше да стане стварност на секојдневието.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Добредојде, оче, и благослови.“ Рамениците на заговорниците на правдата беа широки, го затворија патот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)