Можеби го викнал Ролана и го довел до некоја замрачена соба во куплерајот“, си претпоставуваше таа, „до некое сопче од оние горе, на катот, во Градината што не ѝ го знам ни името, и го замолил да влезе во собата и да го стори она што обично, во таквите случаи, им се прави на курвите, уверувајќи го дека е во прашање некоја нова девојка, некое златно суштество.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Веднаш ќе дотрча на местото на очајот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Ми се разбистри најпосле. Кутрата Дуда! Таа никогаш не греши кога е во прашање некоја туѓа невола.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Знам само дека беше во прашање некое детенце кое не ја слушало мајка му...
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Или е во прашање некој вид погреб на некоја негова прикриена надеж?
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Или е во прашање некоја посебна тајновитост на која се уште не сум и дораснал па затоа и не можам да наѕрам во неа?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А можеби и мајка ми мислела дека станува збор за скапоцености што поефтинуваат штом ќе им ги довериш дури и на најблиските?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Можеби и му се умилкувал, дека тој лично, Иван Степанович, се потрудил нему, на својот верен пријател да му ја приреди таа чест, тој да ја воведе девојката во нејзината нова професија.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)