прашање (имн.) - или (сврз.)

Што значи тој „лик“? Тому за тоа станува збор во Cirkonfesija... 4
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во врска со обрезувањето, често си го поставувам прашањето (а делото Cirkonfesija исто така се наоѓа на трагата на тоа прашање или на таа потреба), постои ли некој „стварен“ настан, којшто би можел да се обидам, се разбира, не да го вратам во меморијата, туку одново да го обработам, да го “реактивирам” во некој тип помнење без предочување - или станува збор за мамка, фантом (но, откаде тогаш неговата повластеност?), екран наменет за симболичка проекција на толку други настани од истиот ред и коишто ме усмртуваат во подеднаква мерка со фактот дека ми се водичи. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 29
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Што е сега ова, си реков! Незадолжително прашање или неусетна провокација.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Дали повикување на човековите права и слободното општество значат вистинска грижа за овие важни прашања или само алиби за добро обмислена манипулација?
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Појавата на новите дроги кои немаат решен легален статус создаде вистински хаос во општествениот третман на проблемот со дрогите.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Она што јас го нарекувам деконструкција може, се разбира, да произведе правила, постапки, техники, но во суштина земена таа не е метода и не е научна критика, бидејќи методата е техника на прашања или лектири, која без оглед на идиоматските карактеристики треба да биде повторлива во други врски.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Беше договорено, право на прашање или реплика да има само Тихомир кој секогаш на предавањата седеше во првата клупа, на крајот, од десната страна, во редицата во која беа сместени осамените срца од педесет до шеесет години.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Надрипросветари ги учат младите дека на такви прашања за вредностите нема одговор, дека тие не можат да се проверат ниту да се разјаснат, и дека тоа, всушност, и не се некои прашања или дека тоа се прашања „пред сите” прашања.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Најчесто премолчував на директните прашања или ги извртував работите.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
И покрај своите седумдесет и шест години, Милан не беше нејасен или заборавен, и не ѝ додеваше на Рози да ѝ поставува прашања или едно исто да ѝ го кажува повеќе пати, како што обично прават старите луѓе.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„И билките слушаат“, ми вели, но не како прашање или како недоумица туку со сигурност.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Потстана и Бојка. - Божем некоја случајна гостинка, и тоа в бело, а тебе толку те вознемири! - рече таа, но мене не ми беше јасно дали станува збор за прашање или за прекор.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)