превез (имн.) - горд (прил.)

За миг се губешше помеѓу бледото лице на небото, еднаш наѕирајќи со секавични црвенила, што како остри безаглени линии се протегаа на хоризонтот, друг пат со мазножолтеникав поматен превез гордо се поигруваа црвенилата, најавувајќи го доаѓањето на сонцето – таа величествена жешка топка полна со живот.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)