Мајките од смртната прегратка ги извлекуваа своите рожби со млекото на козите.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Кога од станицата стигнаа пред зградава, додека сите се качуваа на првата плоча преку неколкуте басамаци, таа си рече Да признам што има ваму долу? чкртна со кибритчето, го наала кончето на свеќата, нив постојано ги пикаше во пазувата, и лелејавото пламенче дури долу по ходничето и таму лево во двете прегратки ги заваби сите. И гуските, се разбира.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)