призрак (имн.) - во (предл.)

Но зборот не поднесуваше мртов заборав, се враќаше на места на кои, од два грча на усните и два слога, гласно се родил и станал дневен и ноќен призрак во селото.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Зад нас стоеше еден од многутемина градски стражари со тесни остри рамења стегнати во жолта блуза, крут и неподвижен, чиниш со трици е наполнета кожа, призрак во призрачноста на есенскиот град опијанет од тамјанот на канализацијата.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)