присуство (имн.) - бев (гл.)

Самотија во своето најдобро издание.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Највидливо присуство беше потполното отсуство на семејството, личните пријатели и другите писатели.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Можеби уште од Лукрециј поетот толку неотповикливо не ги чувствувал луѓето како случајности во просторот”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Џон Апдајк го завршува својот есеј „Писателот како библиотекар“ со следното размислување: „Со Борхес, ние се преместуваме од онаа страна на психологијата, од онаа страна на човечкото, и се соочуваме, во неговото дело, со еден атомизиран и празен свет.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)