Кога ќе сфатиме дека “со своето прифаќање или одбивање го расипуваме единството на нештата”, јасно се открива дека проблемот воопшто не е во светот кој нѐ опкружува (нештата во него се само она што се), туку во нашето секогаш смалено и лично обоено гледање кое нѐ изобличува и отуѓува од себе.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Алал Комби очекуваше веднаш да се помине на изјаснување за прифаќање или за одбивање на предлогот за избор на новиот судија.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)