Но веднаш наоѓам причина оваа посебност на моите размисли и да ја поддржам: оттука и оној самобендисан заклучок дека за среќа моите зборови се ослободени од хемикалиите што го поттикнуваат закостенувањето.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Но затоа пак со сигурност знам дека се далеку од времето кога благодарејќи на искуството ќе станат барем за мене самиот обврзувачки.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)