прозорец (имн.) - остане (гл.)

Само ќе се свртиш а маглата веќе покрила сѐ - ги нема ѕидовите, исчезнува целата куќа, а од осветлениот прозорец останува само нејасна светла дамка ни на небо ни на земја околу која се вијат огромни витли тешка волнеста преѓа.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Прозорецот остана отворен, ни на него ни на вратата од дворот не се стави црн флор.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
А Прозорецот остана здрав. Не можев да си поверувам на очите.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)