прозорец (имн.) - веќе (прил.)

Да се биде сам со неа која е тука некаде но сѐ уште неартикулирана барем од овој агол од кајшто јас гледам веќе тропка по прозорците веќе грепка во очите !
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Во прозорецот веќе беше опрено мечкиното руно на ноќта, црна и дива.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И таа доаѓаше, и овојпат ноќта влета во неговиот прозорец, бесшумна и невидлива, а кога се освести од дремливата занесеност со таа книга, во прозорецот веќе беше црно.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Светлосната жица од прозорецот веќе бледнееше.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)