ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Да се опише содржината на една форма или значењето на еден стил е многу различен потфат од потфатот да се објасни содржината на некој исказ.

Ако не се работи за ништо, тогаш не е фризура – тогаш е само коса. (Или, можеби, е несредена коса: ако стилот никогаш не е само стил без содржина, тогаш содржината никогаш не е само содржина без стил, а содржината што изгледа како да е само содржина веројатно е резултат на некадарен, никаков стил.) ‌Но за што се работи во стилот?

Теоремата на Гедел за прв пат се јавува како пропозиција број ВИ во неговите мемоари насловени како: За формално неодлучливите пропозиции во Principia Mathematica и нему сличните системи И, објавен во 1931, и гласи вака: На секоја ω-рекурзивна класа формули κ ѝ одговараат рекурзивни класни знаци r такви што ниту v Gen r ниту Neg (v Gen r) не припаѓа на Flg (κ) (каде v е слободна променлива од r).

Значењето што го има произлегува од неговата функција во рамките на еден цел естетски систем, кој самиот е нерепрезентациски, во смисла на тоа дека во него не се работи за ништо друго освен за самиот него. ‌Накратко, еден стилистички елемент не е без значење, односно од него не отсуствува значење – тој е за нешто, упатува на нешто.

ГЛАВА X Нивоа на дескрипција и компјутери ... и мравкина фуга ГЛАВА XI Мозоци и мисли Англиско, француска, германска свита ГЛАВА XII Умови и мисли Арија со различни варијации ГЛАВА XIII Замка, Сламка и Мамка Арија на Г-жица ГЛАВА XIV За формално неодлучливите пропозиции во ТТБ и сличните системи 50 Margina #17-18 [1995] | okno.mk Роденденска кантататата...

Краткото затемнување и следователното откривање на лицето на Џоан Крафорд со сенките од венецијанерите не е некаква пропозиција во некое тврдење, туку состојка на стил.