Беа две огромни скоро валчесто исплетени рачишта на кои и на крајниот член на дебелите прсти стоеше по една киска влакна, а обете имаа по еден набабрен зрел грозд дамари на наддланката.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Прстите стоеја пред неговите очи како столбови, огромни, нејасни и како да се лулаа, но беа непогрешливо четири на број.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)