Но нивните румени прсти ѝ се опираат смрзнати и нејаки и слаби црпејќи последни сили во топлиот сон за зелено
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Ѕвезда го позема јаболчето, од жал за баба го позема и загризува. Низ прсти ѝ потече блажина.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
„Сѐ уште не, принцезо“, ѝ рече, плескајќи ја по образот со најголема нежност која некогаш ја почувствувала. „Сѐ во свое време“.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Гледал дека на прстот ѝ го нема прстенот и ѝ викал: „Каде ти е прстенот?“
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Таа погледна нагоре кон Даниел и леден прст ѝ го допре срцето.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Додека ја слушаше, докторот со прстите ѝ ја милуваше косата, ѝ ја местеше перницата за да може подобро да дише, ја водеше низ лавиринтот на нејзината несигурност со мудрост и нежност за какви што никогаш не ни сонувала.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)