“ (Eliade 1963:94) „Телото комуницира и со него се комуницира, тело коешто се одрекло од сопственоста, жртвуван гест на една очајничка љубов.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
И на крајот од погоре изнесеното, да заклучиме: ако немаме публика или имаме, ама само замислена, сѐ што ќе сакаме да си кажеме полемизирајќи си, карајќи се да си го кажеме тивко, со шепот за да не ни се чудат оние што пред објавените кавги или полемики не знаеле дека постоиме.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Тоа што го зборувате за приклонувањето на публиката или за статус кво-то, тука не сум баш сигурен.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
“ (Chalupecky 1978:34) Ако уметникот се тепа, тоа не значи дека садистичката публика набљудува еден мазохистички уметник... затоа што изложениот уметник може да се замени со публиката или дури со севкупното човештво.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)