пукот (имн.) - чуе (гл.)

Клетата таа, иако шест пукоти чу, не се мрдна од местото – таков е адетот, - туку чекаше со Трајанка на раце да тропне мажот, да ја отвори вратата и да рече: „Ме чекаш ли, о невесто!“
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Фронтот, како што им кажа Чакарвелика, е тука некаде по сртот на Баба, а ни пукот чуја, ниту од некаде некој ранет или отепан донесоа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)