Ни во градовите нема доволно простор - или подобро кажано, тој простор е познат како јавен, и е означен со сите знаци на јавната сцена, со што се забранува тој да биде поминат или опседнат како некоја пустина или некој неважен простор.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Овој врел и мрачен гроб среде пустината или она што секако треба да е минатост, минатост што така дрско продира во него и го напушта тогаш кога му е најпотребна.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)