Затоа можебу и имам донесувано толку многу погрешни решенија.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Ниту пак таквиот начин на чувствување на работите некогаш ќе заврши.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Зошто сето тоа би изгледало неподносливо, ако не постои некој вид наследено сеќавање дека работите некогаш биле поинакви ?
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)