И јас сега, ноќва, на листот хартија во машината, напишав: „...само младост немаме, и здравје и радост немаме, мила моја!“
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
А кога му соопштија? Неговата радост немаше крај.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
„Сè си имаме, златна Надеждо, ѝ велел, само младост немаме, и здравје и радост немаме, мила моја!“
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Не знам како може да се нарече тој миг... просветлување ли или инаку...таква сила и таква радост немало досега во тебе! молкна Перса.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)