радост (имн.) - во (предл.)

Се роди радост во срцата на сите.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Чанга е жив! Козите се живи! Зарем можеше да има поголема радост во овој ден?
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Борејќи се за неа, во една битка меѓу децата од двете маала, му ја скршил главата на Сулејман, синот на Осман бег.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Приказната започнува со големата радост во домот на кукушкиот меанџија Никола Делчев кога по двете женски деца, домаќинката Султана му го носи на свет синот наследник Гоце.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Мислата на доаѓањето на брат ми ме оттргна од другите работи и ми внесе возбуда и радост во срцето.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Деспина дојде подоцна и донесе многу радост во Лисиче...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Со Пане Скендеров доаѓаше и радоста во нашата куќа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Баба ми Софија со часови ги превртуваше цревцата од свежо закланото јагне по кое сите плачевме, ама и го јадевме, откако ќе го подготвеа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Деспина е рокерка и за разлика од нив двајцата, е одлична ученичка.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Пред училишниот двор сé повеќе нараснуваше вриежот на луѓето, кои гласно, брановито и со песна ја силат и незапирливо ја одгласуваат сета радост во себе.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Над училишната врата се вееше знамето, издупено од куршуми и влеваше леснина и радост во душата: слободата довтасала веќе, па еве ја, еве ја овде меѓу нас, нѐ гушка, нѐ милува и го брани ова делче од просторот слободно да дише ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Уште неразденето сака да се црпи светлина од бунарите на сеќавањето и да се варди да не се отпаси палецот на левата нога од каменот расцутен од болка утрата обично се зарипнати но влажните јазли на животот итро ползат до последните зраци светлина за ужина лепче и малку путер а заповедана е и по некоја насмевка да и‘ се најде на смртта кога ќе дојде багремите пред порта се заблудени од средниот век: градскиот воздух ослободувал мотика не влегува во леите на избавувањето во кои се впиени само бивши радости во највисоката школа на цинизмот: трудот ослободува и затоа нема дожд, за по дождот да дојде сонце.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Што Ви беше најголемата радост во животот? Па, мој боже, ќе ви признаам дека немаше многу такви нешта.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Сакав да го видам малото лозје, најголемата радост во моите детски дни.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сега, по толку години, Бојана првпат ги зеде со радост в раце и ги загледа една по една.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Дедо Иван и Бојан го гледаа и секоја голтка што тонеше во неговото грло беше искра радост во нивните очи.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Всушност радоста во него веќе беше секната. Ненадејно, уште при средбата со Денко на потокот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Притулена радост во очекување на надежта!
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Дали е вкоренета во општественото непријателство и отфрлање?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ќе ја загуби ли привлечноста?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дали машката геј-култура, од поткултурниот подвид што го опишав тука, ќе згасне?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-ослободувањето, со други зборови, можеби има уште многу работа. 21 ЗАСЕКОГАШ НАСТРАНИ ‌А откако геј-ослободувањето ќе си ја одработи задачата, што тогаш?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дали идните геј-мажи не ќе можат да сфатат, освен некако сожаливо и посрамено, зошто нивните претходници што живееле во дваесеттиот и во дваесет и првиот век гледале толку значење, толку радост во хетеросексуалните културни облици што ги исклучувале, барем онаму каде што таквите облици не содржеле експлицитни прикази на геј-мажите и машкиот геј-живот? ‌Дали машката геј-култура или поткултура што ја опишав тука е производ на хомофобија?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да не видам некаква радост во животот!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Кај што стана радоста во куќава моја, мислам дека деца мои ми сте. Како од срцево да ми сте откинати.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Баба Анча немаше среќа да си ш изгледа децата свои и да си ги жени, да се зарадува, но затоа пак, господ од друга страна ѝ наврти радост во куќата.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Сполај му на бога што си исчекав радост во куќава... Си го удомив детето.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
И сето тоа треба да постои во бледата светлина како излез од темнината; немиот звук во тишината, малата радост во тагата ...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Беше една таква радост во него, што тоа сега разигруваше околу таа раштркана солца на подот, живо помрднувајќи со опавчето и кружејќи, без ниеден миг да ја одлепи муцката од тоа место на подот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Змејко не ја сфаќаше многу радоста во очите на младичот со таа негова постапка, бидејќи тој не можеше ни да замисли да постапи поинаку.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Светлана ја гледаше радоста во очите на Рада. Длабоко во себе ја грицкаше скриената јанѕа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Да внесе радост во моите очи, да ми тргне на рамка таписеријата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Знаеш јас го произведувам афрото! - се пофали Бојана, а зелените очи и засветкаа од радост во полумракот на кафулето.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Четирите деца, две нејзини и две Маркови, стоеја зад неа и се веселеа, постарите внесуваа радост во животот на најмладите.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ја крена чашата и наздрави при што сите станаа и со насмејано и весело лице ѝ отпоздравија: „Многу среќа и радост во Новата година!“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Долго не почнуваше друга партија за што подолго да проведе со радоста во себе.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Твоите очи се и мои, искри во ноќта, радост во тага, лек за мојата болка.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Сѐ уште имаше радост во него.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Јас, пак, имав една радост во душата зашто таа рече дека ќе оздрави.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Па, радост во душата ми се разлеа, капка по капка живот во тебе се влева.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Се крстат пред иконата и по ред му ја бакнуваат раката на домаќинот Петре, па се гушнуваат со радост во душите - НАВИСТИНА ВОСКРЕСНА!
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Сега веднаш ќе поминам кај твоите да им кажам - со нескриена радост во гласот, рече Елена.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тој ѝ ја донесе радоста во животот. Среќата...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Новата грижа внесува и малку радост во нејзиното скршено срце, најпосле подобро ќе биде да води разговори со Костадин отколку со Танаско.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И господ се радува кога се праат два радоси во еден ден и во една куќа, само нека е аирлија.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Тие се погледнаа право во очите и си ја прочитаа радоста во нив самите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Читањето во семејството беше еден од дофатливите облици на среќата, на семејната радост во егзил.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но поради мојата најголема радост во животот, сигурно бог нѐ штитеше!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Не можев да ги разберам, до доцна во мојот живот, сите причини за Татковата радост во тие мигови.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кукушанецот Бојаџијата, сеќавајќи се на овој момент, со право забележува дека бил среќен сведок на момент што бил предодреден да ја изрази големината на радоста во еден свет на тешкотии и неволи.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Седеше осамена во црното поткровје, вдишувајќи го последниот преостанат мирис, како нежен здив на радоста во воздухот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Таа радост во парите ти го потиснуваше стравот и те храбреше да истраеш...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога ќе се ослободам од егото и суетата, кога ќе ги симнам маските и костумите, кога ќе се демистифицирам, кога не сум на работ на амбисот, кога имам можност барем за момент да бидам среќна, јас сум едноставна личност која умее да сака.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И ако за момент заборавите кои сте, кога ќе ги затворите очите сетете се на оние чисти кадри и инсерти кои со брзина на светлината ви се отсликуваат во умот, моментите кога ја чувствувавте среќата и радоста во вашето срце без обврски, оправдувања и должности.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- „Зошто е толку тешко да се биде едноставно човек?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Те сакам и знам дека ме сакаш и никогаш повеќе нема да бидеме сами.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И покрај толку преживеани лични трагедии, драми, несреќи, разочарувања имаме право на радост во животот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Топли очи кои ми донесоа радост во срцево и мир во душава.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
На овој мост болката и радоста во една солза се сплотени од нашите исконски, страдалнички души родени.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Бескрајна радост во срце бие мил ми е секој ко брат, ко свој, славата моја кој ќе ја скрие. – Единајст' Октомври- празников мој!
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Постојано радост во училницата!“ раскажуваше учителката Мица.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Блажен, оживувачки, неискажлив бран на радост во душите и срцата; блика радоста од очите, од солзите, од образите, избива од секој збор и довикување, од плачот и :воздишките, напојува, озрачува, исполнува и овладува...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Перса, иако со радост во срцето, не се обиде да го растури темниот молк, само си прошепна во себе Така ќерко, така златна на мајка!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Во зборовите што ги изречува додека го дава поклонот има искрена радост и топлина, пожелувања за љубов долготрајна што ќе донесе товари радост во срцата на мајката Роса и на мајката Вета, идната нејзина мајка.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Така ја отвори насмевката во темното лице, а се надева, внесе и малку радост во нејзиното срце.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Од другата одаја се накрева песна која постепено ги исушува солзите кај сите и го враќа блесокот на радоста во очите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Па чувствува секој снег додека вее како бела радост во срце го грее.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)