Старата Таткова ламба, донесена од Цариград, светеше на ист начин, го осветлуваше истиот простор на некогашната Таткова среќа, на откриваната радост низ читањето.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
А кај криеш твојата радост, у колку тија д’бина од ноќот што разнесе радост низ мрачната ширина?
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
— „Токмо така — сокле! Сега су сокле", — си велеше тој, скакајќи од радост низ дворот од сестра си со големиот стап, на кој го носат пералникот со сливи до казарницата кога варат ракија.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)