Доктор Гете беше среќен секогаш кога ќе се појавеше неговиот колега доктор Фројд – тогаш долго разговараа, а разговорите често им се претвораа во малечка кавга.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Јас не учествував во нивните дискусии, им ја слушав само бојата на гласовите и интонацијата, гледав во мимиката на нивните лица, ги забележував гестовите што ги правеа со рацете.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Радо се одѕваа на тој знак, бидејќи им јавуваше дека се веќе варени компирите што дедо Иван редовно ги сервираше и над кои течеше нивниот разговор често и до доцна.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)