размисла (имн.) - ја (зам.)

Колку прецизно и со каква описна размисла ја објасни мојата деликатна состојба овој чудесен лекар!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Оваа размисла ја бев наследил од Татко, но подоцна ја сретнував кај современи филозофи, посебно во есејот Револтиран човек на Албер Ками.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во таков вртеж од недомислени размисли ја додржуваше Гого главата на рамената, додека ги сложуваше боите де со четката де со шпахлата, отстапувајќи чекор - два наназад за да го одмери она што го намачкал, со едното затворено, а другото примижано око, како да беше на стрелиште, па ќе приседнеше на еден издлабен триножник колку да земе здив и да му се врати на платното, во една борба во која се вживуваше и уживаше, сѐ до неизвесниот исход кога веќе исцрпен не сакаше да знае дали излегол победник или губитник.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)