рака (имн.) - ме (зам.)

Иако сето тоа ми беше покомплицирано си турав од топлата вода врз моето тело, шетав со сапунот по нежната кожа и си замислував дека тоа неговите раце ме милуваат насекаде.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Цврста рака ме поткачи и залепи на тврдата врата од ординацијата, во чиј необичен натпис успеав одблиску да се уверам.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Кога лицето го направи последниот неуспешен обид, раката ме задржа кратко за да, жегната, повторно се повлече.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Удрив најсилно што можев, изгледаше како да удирам по камен, и раката ме здоболе.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И тогаш, можеби зашто раката ме здоболе, не знам што ме натера така да постапам, почнав да му кажувам одвратни зборови.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Вештерски раце ме држат околу врат, а телото е мртво. Ме тресе снагата.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Како вчера да беше, позади зелената трафика кај „Работнички дом“, го пропуштав првиот, па вториот, третиот автобус, додека мајка ми дома на ходник со будилникот в рака ме чекаше броејќи ги минутите... од 21 часот па натаму, со истата реплика: „Само ако дознае татко ти, тешко тебе!“
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ќе ме драсне некогаш, а јас мислам дека среќата со гола рака ме фатила за лице, за срце.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Понекогаш ме земаше в скут, и додека седевме крај прозорецот зад кој врнеше снег, таа ми раскажуваше бајки во кои доброто секогаш го победуваше злото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш ме земаше в раце и излегувавме од дома и минувавме покрај дрворедите; со едната рака ме придржуваше, притискајќи ме на своите гради, а другата рака ја испружаше високо, откинувајќи цветови од најниските гранки на липите, костените и багремите, а потоа ги ставеше цветовите меѓу нејзиното и моето лице.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Невидливи груби раце ме зграпчија... силен, продорен машки глас..
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Ме грабна за раце ме спика во една од собите.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
По раката ме удира срцето. Ми ја турка раката, ми ја клоца. Ете, што било.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)