Од него остана само уста што изговараше и рака што потпишуваше сѐ што ќе побараа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Уште ми се пред очи оние двајца со раце што се давеа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А живо сребро беше, в раце што не се држи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Таа втора акција (палењето на паробродот) ги натера да затреперат сите: Турци, Евреи, Грци, Европејци103 - сите беа поразени од невидливата рака што висеше над градот и му се закануваше да го запали од сите страни...
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
„Таа златна рака што ја има тоа дете заслужува нешто многу повеќе“.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Уште рака што не фативме, велам, уште што не се поздравивме, ба му ја!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ако јамката ја стесниме уште малку, ќе дојдеме до композицијата Раце што се цртаат, во која едната рака ја црта другата, и притоа двете формираат двостепена Чудна Јамка.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Ќе свенат ластарите. Ќе се исушат тие раце што ме негувале, што ме раснеле и на овој рид голотијава и ветерот ќе ме дојадат.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)