ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Андон беше висок, со долги раце до коленици, со нескладна конституција, најмногу заради вродената мана левото рамо видливо да му биде поткренато во споредба со десното, при што крупното тело, со нагласена комбинација на испупчени коски и разиграни мускули, смешно му беше свиткано на десно.

И како дулците дурлеа и цедеа, така мене ми лекнуваше, низ раката до рамењата, од рамењата до градите, до душата под лажичката, до малото срце под ребрата.

Ја испружува раката до масата.

Кружат шишињата со ракија од рака до рака, паѓаат наздравувања, благослови, едно од друго поубави, помладите поздравуваат со сегашен јазик, а старците вадат од сеќавањата некакви стари зборови, па ги везат и ги редат во долги наздравувања, ракијата во шишињата се смалува, а расположението, расте.

Беличот и не исчека да се запре, туку искокна и го притера со рака до крај.

5 Спиев ли? Најпрвин и првпат тогаш видов дел од јавач на коњ на манастирскиот ѕид, око, рака до лакот со дршка од недовршено копје во грч на жолти прсти и копито врз дамка на нешто што било иконописечки настан, имало историја на грев и пекол.

Веќе не смеев да го минувам ридот и да го газам потокот.

Влезе во вирот како во леѓен, барајќи со стапалата рамен, а не остар камен, па во водата до над колената почна да џбара со рацете до лактовите во брановите.

Се направи дека божем си ја чеша брадата од рамото и продолжи да пишува, ама не беше сигурна дека нешто почувствувала.

Почувствува нов бран на пот како ја облева и ги залепи рацете до телото.

Ја пикнав раката до над лактот под карпата, ширејќи ги прстите да дофатам некоја риба.

Јастребот колваше како разулавен, колвајќи му ги рацете до раскрвавување на нежната кожа.

Слушам како умира времето... Покрај лисјето што паѓа и мразот што се фаќа за рацете до каде сум стигнал Тоа умира сѐ што се раѓа па вечно сум со него помал макар за еден чекор