рака (имн.) - мирно (прил.)

Му ја изрецитирав, со рацете мирно крај телото,(зашто така нему најмногу му се допаѓа, глупавата песничка за ѕвончето што со милен глас нè ловикува в училиште, знаејќи дека ќе му причини задоволство.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тие раце мирно ги поземаа инструментите, сигурно ја дешифрираа анатомијата со вешти виртуозни резови, неповторливо сечеа и шиеја.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)