ракав (имн.) - го (зам.)

Пенчо седеше со крстосани нозе и со ракав го бришеше долгиот побелен нос; пакосно ги кривеше модрите усни и не личеше веќе на дете - раснел и пораснал, остарел, сега е престар, премудар, пребогат со мисли.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Потем се истава, а Саздо се обидува да му прочита во очите што всушност се случува.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Сане со ракав го брише замаглениот прозорец и го залепува носот на стаклото.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)