ракија (имн.) - во (предл.)

Семејните дружења со многу вино и ракија во Лисиче и во Аердром.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Баба ми Донка педесеттите години од минатиот век се качила на возот од Сомбор со тројцата синови, повторно напуштајќи ја куќата, овој пат во Гаково, за да се симне во Ташкент.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Кружат шишињата со ракија од рака до рака, паѓаат наздравувања, благослови, едно од друго поубави, помладите поздравуваат со сегашен јазик, а старците вадат од сеќавањата некакви стари зборови, па ги везат и ги редат во долги наздравувања, ракијата во шишињата се смалува, а расположението, расте.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Геро во истиот момент ја истури ракијата во пивото и му ја врати на келнерот за да ја однесе со подавалникот - како ништо да не било, освен што во неговата кригла спласна пената.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Под рака, да не видат професорите, се нудеше ракија во темни шишиња од сок.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
ДЕПА: Што натемаго е! Кога ќе се зазборува!... (Мара турува од ѓумчето ракија во филџаните.)
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Со трепетлива рака наточи ракија во зелена чаша, отпи малку и дувна.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Игуменот нѐ почести со вруќа ракија во една од собите на манастирските конаци.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Пиеја домашна ракија во изнајмениот стан на пријателот, беше доцна вечер, а топлата есен полека одминуваше.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Те видов мртов денес, кога ви донесов ракија во манастирскиот двор.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Навистина, што го влечело кон тоа место на кое пред зајдисонце наслушнувачки го фаќал во лет разговорот на возбудливата жена и на возбудениот Арсо Арнаутче, - „Те видов мртов денес кога ви донесов ракија во манастирскиот двор“.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зошто сум овде, се прашувал.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Сакаш да кажеш дека си ме сонувала мртов. - Не, не сум те сонувала.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ФЕЗЛИЕВ: За да не Ве разбудувам, госпоѓо Христова, ќе бидете ли добри да ми објасните, каде се наоѓа ракијата во куќава.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Можеби така шумоли ракијата во ловците, ги грее, ги распалува и им го претставува светот поинаков отколку што го виделе и што го знаеле.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
На шестото новороденче во таа година црните подбивачи сакаа да му дадат име Сирак, но попот го запиша во црковната книга како Никита Марко Проказник, на задоволството на Јага Перуника, им се тргаше од пат на разубавените селанки и со стара ракија во бокалче пред себе му раскажуваше на најстариот, на Богдан Јанков со козји уши и со господови тајни во себе, за природата, за Чарли Краков, за гасениците.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но да ја оставиме нашата судбина. Да апнеме од мезето...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Откако Татко му насипа на Камилски ракија во чашката, а себеси мастика, рече: Така требаше и да биде!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но остана место само за капка ракија во душата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
А сега да си наздравиме за завршената работа! Ако може да се смета за завршена.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На здравје, другар брат. Чао. Чао? Се изненади. Чао, како тогаш кога се убивав со ракија во темната соба на хирургот.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Прислужникот несмасно туриваше ракија во чашата за што учителот и кметот го погледнаа луто, му го зедоа бардачето и почнаа тие да туриваат и да служат.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Им тури ракија во земјините чашки и им наздрави. И тие му наздравија.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
ПОЦКО: (Налева ракија во чаша со скршено столче и му ја подава.) Повели, куме!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Малку де, отрувачка не е, пиењето е за луѓе.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Знаеш како го убиле некого? Шише ракија во газот, по два часа ракијата ја нема, човекот мртов, никој не знае од што умрел. Чувај се. Бегај.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Тој ќе му го извадеше цврцалчето на пагурчето и ќе си туреше малку ракија во кафето.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)